Radoš Kosović (rođen 1984. godine u Beogradu), diplomirao je na Filološkom fakultetu skandinavske jezike i književnost, a master diplomu iz te oblasti stekao je na Univerzitetu u Agderu (Norveška). Bavi se esejističkim i beletrističkim radom, prevodi sa norveškog i danskog jezika, radi kao profesor norveškog jezika u školi Kontekst u Beogradu, a tokom istraživačkog rada na doktorskim studijama predavao je na grupi za skandinavske jezike i književnosti na Filološkom fakultetu Univerziteta u Beogradu.
Godine 2015. dobio je nagradu „Miloš N. Đurić“ za prevod romana Dani u povesti tišine Merete Linstrem, i nagradu „Aleksandar I. Spasić“ za prevod Filozofije slobode Laša Svensena.
Objavljeni prevodi Radoša Kosovića: Espen Hamer, Unutarnji mrak: esej o melanholiji (Geopoetika, 2009); Marija Par, Srce od vafla: Lena i ja u Lom Matildi (Kreativni centar, 2011); Erlend Lu, Prohujalo sa ženom (Geopoetika, 2011); Jun Fose, Ja sam vetar (smederevski „Tvrđava teatar”, 2011); Henrik Ibzen, Car i Galilejac (Srpsko narodno pozorište, 2011); Tune Hednebe, izabrane pesme (književni časopis Disovo proleće, broj 43, 2012); Erlend Lu, Fvonk (Geopoetika, 2012); Laš Fr. H. Svensen, Filozofija rada (Geopoetika, 2012); Laš Fr. H. Svensen, Filozofija slobode (Geopoetika, 2013); Erlend Lu, Popis (Geopoetika, 2013); Karen Bliksen, Babetina gozba (Geopoetika, 2013); Karen Bliksen, Moja Afrika (Geopoetika, 2014); Odabrane pesme Ćišti Blom (časopis za prevodnu književnost Mostovi, broj 167-168, 2016), Erlend Lu, Kraj nama poznatog sveta (Geopoetika, 2016); JustejnGorder, Lutkar (Geopoetika, 2016); Kristijan Bang Fos, Smrt vozi audi (Heliks, 2016); Laš Fr. H. Svensen, Filozofija usamljenosti (Geopoetika 2017.); Merete Linstrem, Dani u povesti tišine (Geopeotika, 2015), Iz zimskih arhiva (Geopoetika, 2017); Karl Uve Knausgor, Moja borba, 1-6 (Booka, 2015-2019); Ju Nesbe, Doktor Proktorov prdiprah, Doktor Proktorova vremeplovna kada i Doktor Proktor i smak sveta. Možda, Doktor Proktor i velika krađa, Hoće li Doktor Proktor spasti Božić (Odiseja, 2014–2020); Dorte Nors, Retrovizor, rame, žmigavac (Štrik, 2018); Jakob Martin Strid, Neverovatna priča o džinovskoj krušci (Kreativni centar, 2018); Aleksander Ćeland, Kapetan Voše (Bulevar books, 2018); Kirsten Jakobsen, Tenkovski general (Vijesti, 2018); Maja Lunde, Istorija pčela, Plavetnilo (Odiseja, 2019, 2020); Hane Eštavik, Stvarno koliko i ja (Odiseja, 2021).
Kosovićeva autorska dela: roman Karneval (Mali Nemo, 2011), pripovetke Eremiti (Mali Nemo, 2012), esej „Popularna avangarda: nadrealizam i Džeferson erplejn” (Anali Filološkog fakulteta, 2014), i pogovor za Babetinu gozbu, roman danske spisateljice Karen Bliksen (Geopoetika, 2013).
Radoš Kosović živi i radi u Beogradu.
Radoš Kosović
Radoš Kosović (rođen 1984. godine u Beogradu), diplomirao je na Filološkom fakultetu skandinavske jezike i književnost, a master diplomu iz te oblasti stekao je na Univerzitetu u Agderu (Norveška). Bavi se esejističkim i beletrističkim radom, prevodi sa norveškog i danskog jezika, radi kao profesor norveškog jezika u školi Kontekst u Beogradu, a tokom istraživačkog rada na doktorskim studijama predavao je na grupi za skandinavske jezike i književnosti na Filološkom fakultetu Univerziteta u Beogradu.
Godine 2015. dobio je nagradu „Miloš N. Đurić“ za prevod romana Dani u povesti tišine Merete Linstrem, i nagradu „Aleksandar I. Spasić“ za prevod Filozofije slobode Laša Svensena.
Objavljeni prevodi Radoša Kosovića: Espen Hamer, Unutarnji mrak: esej o melanholiji (Geopoetika, 2009); Marija Par, Srce od vafla: Lena i ja u Lom Matildi (Kreativni centar, 2011); Erlend Lu, Prohujalo sa ženom (Geopoetika, 2011); Jun Fose, Ja sam vetar (smederevski „Tvrđava teatar”, 2011); Henrik Ibzen, Car i Galilejac (Srpsko narodno pozorište, 2011); Tune Hednebe, izabrane pesme (književni časopis Disovo proleće, broj 43, 2012); Erlend Lu, Fvonk (Geopoetika, 2012); Laš Fr. H. Svensen, Filozofija rada (Geopoetika, 2012); Laš Fr. H. Svensen, Filozofija slobode (Geopoetika, 2013); Erlend Lu, Popis (Geopoetika, 2013); Karen Bliksen, Babetina gozba (Geopoetika, 2013); Karen Bliksen, Moja Afrika (Geopoetika, 2014); Odabrane pesme Ćišti Blom (časopis za prevodnu književnost Mostovi, broj 167-168, 2016), Erlend Lu, Kraj nama poznatog sveta (Geopoetika, 2016); JustejnGorder, Lutkar (Geopoetika, 2016); Kristijan Bang Fos, Smrt vozi audi (Heliks, 2016); Laš Fr. H. Svensen, Filozofija usamljenosti (Geopoetika 2017.); Merete Linstrem, Dani u povesti tišine (Geopeotika, 2015), Iz zimskih arhiva (Geopoetika, 2017); Karl Uve Knausgor, Moja borba, 1-6 (Booka, 2015-2019); Ju Nesbe, Doktor Proktorov prdiprah, Doktor Proktorova vremeplovna kada i Doktor Proktor i smak sveta. Možda, Doktor Proktor i velika krađa, Hoće li Doktor Proktor spasti Božić (Odiseja, 2014–2020); Dorte Nors, Retrovizor, rame, žmigavac (Štrik, 2018); Jakob Martin Strid, Neverovatna priča o džinovskoj krušci (Kreativni centar, 2018); Aleksander Ćeland, Kapetan Voše (Bulevar books, 2018); Kirsten Jakobsen, Tenkovski general (Vijesti, 2018); Maja Lunde, Istorija pčela, Plavetnilo (Odiseja, 2019, 2020); Hane Eštavik, Stvarno koliko i ja (Odiseja, 2021).
Kosovićeva autorska dela: roman Karneval (Mali Nemo, 2011), pripovetke Eremiti (Mali Nemo, 2012), esej „Popularna avangarda: nadrealizam i Džeferson erplejn” (Anali Filološkog fakulteta, 2014), i pogovor za Babetinu gozbu, roman danske spisateljice Karen Bliksen (Geopoetika, 2013).
Radoš Kosović živi i radi u Beogradu.