Životni put Vladimira Nabokova biografi obično dele na četiri perioda; svaki od njih trajao je približno po dvadeset godina. Rođen 23. aprila 1899. godine u Sankt Petersburgu, u slavnoj, uglednoj i bogatoj plemićkoj porodici, Vladimir Vladimirovič Nabokov se 1919. godine priključio dugoj povorci emigranata. Rusija, u koju se više nikad neće vratiti, ostaće dragi kamen nepresušne inspiracije u emigrantskim lutanjima koja će potrajati do kraja njegovog života. O toj Rusiji ponajviše, ali i o mnogo čemu drugom, pisao je u drugom dvadesetogodišnjem periodu života, u Kembridžu, Berlinu i Parizu. Svoje pesme, pripovetke, drame, eseje i romane, Nabokov je tih godina pisao isključivo na svom maternjem jeziku. Kao dominantni segment njegovog plodnog stvaralaštva, objavljivanog po emigrantskim časopisima širom Evrope, već tada se izdvajaju romani, potpisivani pseudonimom Vladimir Sirin. Romani će taj značaj sačuvati i u Nabokovljevom drugom spisateljskom životu, započetom 1940. godine, kada je, uzmičući ovog puta pred nacizmom, sa suprugom i šestogodišnjim sinom prešao u Sjedinjene Američke Države, i svoj maternji jezik u pisanju zamenio, po sopstvenim rečima, „drugorazrednom vrstom engleskog”. Nakon devet romana na ruskom jeziku, ne engleskom će napisati još osam romana. Ogroman uspeh jednog od njih, Lolite, omogućiće mu da napusti i posao univerzitetskog predavača i Ameriku, te da period od 1960. do smrti – 4. jula 1977. godine, provede u Švajcarskoj, posvećen gotovo isključivo trima svojim velikim ljubavima: supruzi Veri, književnosti i proučavanju leptirova.
Napisao je osam romana na ruskom jeziku: Mašenjka (1926), Kralj, dama, pub (1928), Lužinova odbrana (1930), Podvig (1932), Camera Obscura (1933), Očajanje (1936), Dar (1938) i Poziv na pogubljenje (1938).
Na engleskom jeziku nastali su romani Stvarni život Sebastijana Najta (1941), U znaku nezakonito rođenih (1947), Lolita (1955), Pnin (1957), Bleda vatra (1962), Ada (1969), Prozirne stvari (1972) i Pogledaj arlekine! (1974).
Vladimir Nabokov
Životni put Vladimira Nabokova biografi obično dele na četiri perioda; svaki od njih trajao je približno po dvadeset godina. Rođen 23. aprila 1899. godine u Sankt Petersburgu, u slavnoj, uglednoj i bogatoj plemićkoj porodici, Vladimir Vladimirovič Nabokov se 1919. godine priključio dugoj povorci emigranata. Rusija, u koju se više nikad neće vratiti, ostaće dragi kamen nepresušne inspiracije u emigrantskim lutanjima koja će potrajati do kraja njegovog života. O toj Rusiji ponajviše, ali i o mnogo čemu drugom, pisao je u drugom dvadesetogodišnjem periodu života, u Kembridžu, Berlinu i Parizu. Svoje pesme, pripovetke, drame, eseje i romane, Nabokov je tih godina pisao isključivo na svom maternjem jeziku. Kao dominantni segment njegovog plodnog stvaralaštva, objavljivanog po emigrantskim časopisima širom Evrope, već tada se izdvajaju romani, potpisivani pseudonimom Vladimir Sirin. Romani će taj značaj sačuvati i u Nabokovljevom drugom spisateljskom životu, započetom 1940. godine, kada je, uzmičući ovog puta pred nacizmom, sa suprugom i šestogodišnjim sinom prešao u Sjedinjene Američke Države, i svoj maternji jezik u pisanju zamenio, po sopstvenim rečima, „drugorazrednom vrstom engleskog”. Nakon devet romana na ruskom jeziku, ne engleskom će napisati još osam romana. Ogroman uspeh jednog od njih, Lolite, omogućiće mu da napusti i posao univerzitetskog predavača i Ameriku, te da period od 1960. do smrti – 4. jula 1977. godine, provede u Švajcarskoj, posvećen gotovo isključivo trima svojim velikim ljubavima: supruzi Veri, književnosti i proučavanju leptirova.
Napisao je osam romana na ruskom jeziku: Mašenjka (1926), Kralj, dama, pub (1928), Lužinova odbrana (1930), Podvig (1932), Camera Obscura (1933), Očajanje (1936), Dar (1938) i Poziv na pogubljenje (1938).
Na engleskom jeziku nastali su romani Stvarni život Sebastijana Najta (1941), U znaku nezakonito rođenih (1947), Lolita (1955), Pnin (1957), Bleda vatra (1962), Ada (1969), Prozirne stvari (1972) i Pogledaj arlekine! (1974).