Engleski pisac i ilustrator Markus Sedžvik rođen je 1968. godine u Istočnom Kentu. Slavu je stekao romanima za tinejdžere, u kojima se pojavljuju elementi magije, horora, bajke, naučne fantastike i distopije.
Karijeru je započeo u izdavaštvu, kao prodavac i urednik. Počeo je da piše 1984. godine. Kao tinejdžer, Sedžvik je bio fasciniran gotskom supkulturom i iz tog perioda ostalo mu je interesovanje za vampire, groblja, čarobnjake koji sklapaju pakt sa demonima, nordijske devojke s magičnim moćima, svet potopljen posle globalnog zagrevanja i slične mračne teme.
Sedžvikov prvi roman Potopljena zemlja (Floodland, 2000), nazvan po istoimenom albumu benda Sisters of Mercy iz 1987, dobio je Branford-Boase nagradu za debitantski roman godine. Glavna junakinja romana je devojčica Zoe, rođena na ostrvu koje je bilo deo Engleske pre nego što se podigao nivo okeana, i koja pokušava da preživi na drugom ostrvu u potrazi za ograničenim izvorima hrane.
Horor roman Veštičje brdo (Witch Hill, 2001) doneo je Sedžviku nekoliko nominacija za nagrade. Mračni konj (The Dark Horse, 2001), roman zanovan na motivima nordijske mitologije, potvrdio je da se pojavilo novo ime među najcenjenijim savremenim britanskim piscima i našao se u užem izboru za sve tri najznačajnije britanske nagrade: Gardijanovu, Blue Peter i Karnegijevu medalju (2002. godine).
Sedžvik je pisao i antiratne romane sa radnjom smeštenom u vreme Prvog svetskog rata, kao što su Kukavice (Cowards, 2003) i Predskazanje (The Foreshadowing, 2005). Sedžvikovim delom ipak dominiraju natprirodno i fantastika, a ogromnu popularnost među tinejdžerima duguje pre svega mračnim, fantastičnim temama. Nizali su se komercijalno uspešni romani, svaki nominovan za nekoliko prestižnih nagrada: Knjiga o danima mrtvih (The Book of Dead Days, 2003) i Pesma mača u ruci (My Swordhand Is Singing, 2006, koja osvojila Booktrust Teenage Prize 2007. godine), Crveno kao krv, belo kao sneg (Blood Red, Snow White, 2007), Revolver (Revolver, 2010), Bela Vrana (White Crow, 2011) i Sreća prati lude (Lunatics and Luck, dobitnik Blue Peter Book Award 2011. godine).
Sedžvik se, zahvaljujući romanu Krv zimske noći (Midwinterblood, 2011), po peti put našao u užem izboru za Karnegijevu medalju. Radnja ovog romana počinje 2073. godine, kada novinar Erik posećuje misteriozno Ostrvo Blaženih, za koje se veruje da na njemu niko ne stari i da se deca ne rađaju. Erik se na ostrvu zaljubljuje u prelepu Merl, i upada u vrtlog tragičnih događaja koji seže daleko u prošlost. Prokletstvo njihove ljubavi potiče iz davnina, pre mnogo života, kada je jedan kralj odvojen od svoje kraljice i pogubljen. Duše kralja i kraljice lutaju kroz vekove tražeći način da budu zajedno i sreću se i zavole: kao majka i sin, umetnik i dete, ljubavnici, žrtve vampira – uvek se iznova približavajući onome što su tragično izgubili. U sedam povezanih priča iz različitih epoha, pratimo Erika i Merl kako, prolazeći kroz mnoge reinkarnacije, pronalaze jedno drugo, u nadi da nešto može da prekine začarani krug beskrajne krvi. Američko izdanje romana Beskrajna krv dobilo je 2014. godine nagradu Michael L. Printz, koju dodeljuje Američko udruženje biblioteka.
Markus Sedžvik je takođe dva puta dobijao Počasnu Michael L. Printz nagradu, za Revolver 2011. i za Nebeski duhovi (The Ghosts of Heaven, 2016) i tako postao pisac sa najviše odlikovanja u istoriji najprestižnije američke nagrade za stvaralaštvo za omladinu.
Sedžvik je autor nekoliko slikovnica, a ilustrovao je i zbirku mitova i narodnih priča za odrasle. Napisao je i rimovanu verziju Andersenove bajke Carevo novo odelo. U saradnji s bratom Džulijenom (Julian Sedgwick) i ilustratorom Džonom Higinsom (John Higgins) objavio je strip Mračni satanski mlinovi (Dark Satanic Mills, 2013).
Pored pisanja romana i scenarija za stripove, Sedžvik piše i književne recenzije za britanski The Guardian, drži kurseve kreativnog pisanja i sa bratom radi na zajedničkim filmskim projektima. Zanimljivo je da se Sedžvik bavi i kamenoklesarstvom i drvorezom, te da je uradio ilustracije u drvorezu za nekoliko knjiga. U slobodno vreme glumi i svira bubnjeve kao član putujuće trupe International Band of Mystery, inspirisane komičnim filmovima o Ostinu Pauersu.
Markus Sedžvik
Engleski pisac i ilustrator Markus Sedžvik rođen je 1968. godine u Istočnom Kentu. Slavu je stekao romanima za tinejdžere, u kojima se pojavljuju elementi magije, horora, bajke, naučne fantastike i distopije.
Karijeru je započeo u izdavaštvu, kao prodavac i urednik. Počeo je da piše 1984. godine. Kao tinejdžer, Sedžvik je bio fasciniran gotskom supkulturom i iz tog perioda ostalo mu je interesovanje za vampire, groblja, čarobnjake koji sklapaju pakt sa demonima, nordijske devojke s magičnim moćima, svet potopljen posle globalnog zagrevanja i slične mračne teme.
Sedžvikov prvi roman Potopljena zemlja (Floodland, 2000), nazvan po istoimenom albumu benda Sisters of Mercy iz 1987, dobio je Branford-Boase nagradu za debitantski roman godine. Glavna junakinja romana je devojčica Zoe, rođena na ostrvu koje je bilo deo Engleske pre nego što se podigao nivo okeana, i koja pokušava da preživi na drugom ostrvu u potrazi za ograničenim izvorima hrane.
Horor roman Veštičje brdo (Witch Hill, 2001) doneo je Sedžviku nekoliko nominacija za nagrade. Mračni konj (The Dark Horse, 2001), roman zanovan na motivima nordijske mitologije, potvrdio je da se pojavilo novo ime među najcenjenijim savremenim britanskim piscima i našao se u užem izboru za sve tri najznačajnije britanske nagrade: Gardijanovu, Blue Peter i Karnegijevu medalju (2002. godine).
Sedžvik je pisao i antiratne romane sa radnjom smeštenom u vreme Prvog svetskog rata, kao što su Kukavice (Cowards, 2003) i Predskazanje (The Foreshadowing, 2005). Sedžvikovim delom ipak dominiraju natprirodno i fantastika, a ogromnu popularnost među tinejdžerima duguje pre svega mračnim, fantastičnim temama. Nizali su se komercijalno uspešni romani, svaki nominovan za nekoliko prestižnih nagrada: Knjiga o danima mrtvih (The Book of Dead Days, 2003) i Pesma mača u ruci (My Swordhand Is Singing, 2006, koja osvojila Booktrust Teenage Prize 2007. godine), Crveno kao krv, belo kao sneg (Blood Red, Snow White, 2007), Revolver (Revolver, 2010), Bela Vrana (White Crow, 2011) i Sreća prati lude (Lunatics and Luck, dobitnik Blue Peter Book Award 2011. godine).
Sedžvik se, zahvaljujući romanu Krv zimske noći (Midwinterblood, 2011), po peti put našao u užem izboru za Karnegijevu medalju. Radnja ovog romana počinje 2073. godine, kada novinar Erik posećuje misteriozno Ostrvo Blaženih, za koje se veruje da na njemu niko ne stari i da se deca ne rađaju. Erik se na ostrvu zaljubljuje u prelepu Merl, i upada u vrtlog tragičnih događaja koji seže daleko u prošlost. Prokletstvo njihove ljubavi potiče iz davnina, pre mnogo života, kada je jedan kralj odvojen od svoje kraljice i pogubljen. Duše kralja i kraljice lutaju kroz vekove tražeći način da budu zajedno i sreću se i zavole: kao majka i sin, umetnik i dete, ljubavnici, žrtve vampira – uvek se iznova približavajući onome što su tragično izgubili. U sedam povezanih priča iz različitih epoha, pratimo Erika i Merl kako, prolazeći kroz mnoge reinkarnacije, pronalaze jedno drugo, u nadi da nešto može da prekine začarani krug beskrajne krvi. Američko izdanje romana Beskrajna krv dobilo je 2014. godine nagradu Michael L. Printz, koju dodeljuje Američko udruženje biblioteka.
Markus Sedžvik je takođe dva puta dobijao Počasnu Michael L. Printz nagradu, za Revolver 2011. i za Nebeski duhovi (The Ghosts of Heaven, 2016) i tako postao pisac sa najviše odlikovanja u istoriji najprestižnije američke nagrade za stvaralaštvo za omladinu.
Sedžvik je autor nekoliko slikovnica, a ilustrovao je i zbirku mitova i narodnih priča za odrasle. Napisao je i rimovanu verziju Andersenove bajke Carevo novo odelo. U saradnji s bratom Džulijenom (Julian Sedgwick) i ilustratorom Džonom Higinsom (John Higgins) objavio je strip Mračni satanski mlinovi (Dark Satanic Mills, 2013).
Pored pisanja romana i scenarija za stripove, Sedžvik piše i književne recenzije za britanski The Guardian, drži kurseve kreativnog pisanja i sa bratom radi na zajedničkim filmskim projektima. Zanimljivo je da se Sedžvik bavi i kamenoklesarstvom i drvorezom, te da je uradio ilustracije u drvorezu za nekoliko knjiga. U slobodno vreme glumi i svira bubnjeve kao član putujuće trupe International Band of Mystery, inspirisane komičnim filmovima o Ostinu Pauersu.